คนเราเกิดมาล้วนมีทางเดินของตนเอง อยู่ที่เราจะเลือกว่าทางไหนที่ดีกับเรามากที่สุด คุณลุงคนนี้ เขาไม่ชอบการทำงานในโรงงาน ในบริษัท ถึงแม้รายได้จะแน่นอน แต่ก็ไม่ยั่งยืน เขามีผืนดิน เริ่มทำการเกษรกรรม เขาเริ่มปลูก ดาวเรือง มะลิและอย่างอื่นอีกมาก แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่เขาไม่ท้อ เขาจึงเริ่มปลูกจำปี ที่เขาเลือกปลูกก็เพราะต้นทุนที่ทำมันต่ำ รายได้พอประมาณ ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เมื่อทุกอย่างเริ่มลงตัว ทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น แต่ก็ไม่ใช่เสมอไป เมื่อดอกจำปีล้นตลาดเขาก็ต้องคิดว่าจะทำอย่างไร ให้มีกำไรมากขึ้น ในที่สุดเขาก็ได้แปรรูปดอกจำปีเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ เช่น น้ำหอมจากจำปี ทุกวันนี้ชีวิตของเขาก็ได้รายได้จากจำปีนี่แหละ!
ชีวิตของคนเรามีทางเลือกให้ไม่มากนักหรอก เมื่อเราลงทุนลงแรงกับอะไรไปแล้ว ก็ควรจะทำสานต่อให้สำเร็จ ไม่หยุดกลางคัน ไม่อย่างนั้นสิ่งที่เราสร้างมามันจะสูญเปล่า แต่หากท้อ ท้อได้ แต่อย่าถอยเป็นพอ หาสิ่งพิงใจให้หายเหนื่อย แล้วเดินต่อ
'' ชีวิตของคนเราก็เหมือนกับคนปีนภูเขา ถ้าปีนแล้วต้องปีนให้ถึง ไม่งั้นเราจะไม่รู้เลยว่าบนภูเขานั้นมีอะไร? ''
